Indonezja

Rubieże archipelagu: muzyczne podziemie

Indonezyjska muzyka eksperymentalna nie stara się wpasować w istniejące kategorie ani nie próbuje przypodobać się zachodniemu odbiorcy, zwłaszcza temu chcącemu widzieć w niej egzotyczną ciekawostkę, mającą swoje korzenie w wielowiekowej lokalnej tradycji i rytuale. Jest muzyką poszukującą, nieustannie ewoluującą, przekraczającą kolejne granice, wykonywaną często na samodzielnie konstruowanych instrumentach i opartą o eksplorację nowych brzmień. Bywa dopełnieniem i przedłużeniem otaczającej muzyków rzeczywistości, pomostem pozwalającym na dotarcie w głąb siebie, wyrazem wolności lub językiem mogącym opisać doświadczenie kolonialnej opresji. Jest szczera i tak różnorodna, jak różni są tworzący ją artyści.
______________________________________________________________________________________________

Indonesian experimental music does not try to fit existing categories nor does it try to appeal to Western audiences, especially those who are drawn to it via some exotic curiosity stemming from its roots in centuries-old local traditions and rituals. Indonesian experimental music is constantly evolving, crossing new borders. It is often performed on self-built instruments and based on the exploration of new sounds. It can be a complement and extension of the reality that surrounds musicians, a bridge that allows them to reach deep into oneself, an expression of freedom, or a language that can describe the experience of colonial oppression. It is sincere, and as diverse as the artists who create it.